Het verhaal van de bevalling van ons derde nestje begint afgelopen woensdag 27 juli. De laatste dag deze week dat ik nog afspraken gepland had staan, weliswaar onder voorbehoud. Die morgen begon Glacee’s temperatuur lichtjes te dalen, iets wat gepaard ging met harde buiken. We hebben haar de hele dag nauwlettend in de gaten gehouden maar de daling zette niet echt door, het bleef bij maar een heel klein verschil in vergelijking met haar normale temperatuur. Ook haar gedrag veranderde niet echt dus uiteindelijk zijn we op wat extra temperatuur metingen na verder de dag niet heel anders doorgekomen.
Donderdagochtend wilde Glacee niet eten, iets wat de laatste dagen wel vaker gebeurde dus iets wat niet gelijk alarmerend was. Ik had een rustdag dus was de hele dag met haar boven, tot ze om 14u wat onrustig werd en met mijn moeder naar beneden ging. Nog geen half uur later werd ik geroepen, het was begonnen! Glacee begon te trillen, piepen en uiteindelijk zelfs over te geven. Daarna ging het ineens heel snel. We hadden verwacht dat Glacee op bed zou willen bevallen aangezien dit haar vaste slaapplek is, maar ze besloot toch voor de werpkist te gaan.
Om 16u begonnen de weeën echt op gang te komen en om 16.20u werd na een keiharde krijs van moeders (de enige overigens gedurende de hele bevalling) de eerste pup geboren. Glacee was in het begin nog wat onwennig en vooral gefocust op al het vuil dat nu op haar zat. Maar toen de kleine ineens begon te piepen… Nou, het was echt alsof er een knop om ging want ze had alleen nog maar oog voor hem. Omdat de navelstreng doorbijten nog wat op zich liet wachten heeft de kleine eerst wat gedronken voor we hem helemaal konden nakijken en wegen. Uiteindelijk heeft Glacee zelf de navelstreng doorgebeten en ook wat van de nageboorte opgegeten. De pup bleek een powderpuff reu van maar liefst 183 gram, een flinke vent dus.

Glacee was helemaal in trans van haar eerstgeboren zoon en leek geen oog meer te hebben voor de rest van de bevalling die haar nog te wachten stond. Het vlies van de volgende pup was al gauw te zien maar een daadwerkelijke perswee bleef lange tijd uit. Uiteindelijk besloot Glacee na anderhalf uur dat het tijd was voor de volgende pup. Achteraf gezien is dit het moment waarop het mis ging, maar dit hadden we destijds nog niet helemaal door. Een nageboorte kwam maar nog geen pup. We wisten dat dit voor problemen kon zorgen dus toen ruim een half uur later toch een volgend pupje werd geboren waren we erg blij dat deze gewoon in leven bleek te zijn. Het bleek een hairless meisje van 164 gram.

Zo’n twintig minuten later volgde een hairless reu van 177 gram. Geheel onverwachts werd hij geboren terwijl Glacee nog druk bezig was haar dochter te voeden en schoon te likken. De reu leek gelijk al geen ademhaling en/of hartslag te hebben dus gelijk zijn we hier mee aan de slag gegaan. Nutridrops, hartmassage, doeken en wrijven… We hebben van alles geprobeerd maar helaas, na ruim een half uur moesten we tot de conclusie komen dat hij niet meer te redden was. Het was een heel triest moment voor ons allemaal, helemaal toen Glacee afscheid nam van haar zoon en maar twijfelachtig naar ons bleef kijken waarom hij niet bewoog en bij haar kwam liggen.

Gelukkig was daar ook al gauw afleiding want nog terwijl we met de hairless reu bezig waren werd om 19.13u de laatste pup uit dit nest geboren. Een hairless teefje van 176 gram. Ze leek wat zwak in het begin maar knapte uiteindelijk binnen enkele minuten op en deed vervolgens niet onder voor de rest!

Na nog een aantal uren gewacht te hebben om te zien of er echt niet nog een vijfde pup geboren zou worden besloten we om 21.30u naar beneden te verhuizen om de werpkist even goed schoon te maken en de kamer gereed te maken voor de nacht. Glacee was erg misselijk maar met moeite kregen we er wat eten en puppymelk in.

De nacht verliep rustig al bleef Glacee af en toe kokhalzen en ook hier en daar een beetje overgeven. In de ochtend, na het zo’n 16 uur te hebben opgehouden, deed Glacee dan eindelijk haar eerste plas. Toen ze moest poepen ging het echter mis. Hoewel Glacee geen enkele nageboorte helemaal had opgegeten en het meeste ook gedurende de bevalling weer had uitgekotst had ze toch diarree en in combinatie met het vele kotsen raakte ze uitgedroogd. Uiteindelijk hebben we de spoeddienst gebeld en konden we om 8u bij de dierenarts terecht. Gelukkig bleek het hier allemaal mee te vallen. De dierenarts vond Glacee er naar omstandigheden nog aardig uitzien, ze had ergere gevallen meegemaakt. Haar temperatuur was iets verhoogd maar zeker niet koortsig te noemen. Toch heeft ze voor de zekerheid een injectie antibiotica gehad omdat ze toch al iets verzwakt was. Ook is er onderhuids wat vocht toegediend en een injectie gegeven tegen de misselijkheid om haar eetlust weer wat op te wekken. De overleden pup hebben we ook meegenomen naar de dierenarts voor een snelle check-up. De dierenarts vond ‘m er erg mooi en gezond uitzien en bevestigde dan ook ons vermoeden. De nageboorte die er al vroeg tijdens de bevalling uit was gekomen was zeer waarschijnlijk van hem, hierdoor heeft hij te lang zonder zuurstof in het geboortekanaal gezeten en was hij dus al overleden bij de geboorte. Er is niks was we hier tegen hadden kunnen doen om dit te voorkomen of hem te kunnen redden. Het was gewoon stomme pech. Moeder natuur kan soms erg hard zijn…
Ondertussen zat ik thuis met de pups en babysitter Abby, die sinds de geboorte al haar oog had op de pups. Oude gevoelens leken weer naar boven te komen bij onze inmiddels oma Abby, en ze genoot dan ook met volle teugen van haar zorgtaak in Glacee’s afwezigheid. Echt bij de pups in de werpkist te gaan zitten of liggen durfde ze (nog) niet, maar vanaf een afstandje hield ze alles goed in de gaten en stond ze bij ieder piepje of kreuntje gelijk naast de kist.

Gelukkig ging het vanaf dat moment tot dusverre alleen maar bergopwaarts. Glacee heeft niet meer overgegeven sindsdien en haar diarree lijkt ook zo goed als over. De pups zijn alleen nog maar aangekomen, weliswaar niet veel maar aangezien pups vaak de eerste dag/dagen wel iets afvallen is aankomen alleen maar erg goed nieuws natuurlijk. Glacee’s eetlust is er ook flink op vooruit gegaan en zowel Glacee als de pups ogen (weer) gezond.

Inmiddels staat de puppycam regelmatig aan (met name in de namiddagen en avond) en is al het eerste papierwerk ook alweer opgestuurd. De stamboomnamen was ik al erg snel uit en heb ik dan ook al binnen 24 uur verstuurd. Wat de uiteindelijke namen zijn geworden? Die houd ik nog heel even voor mezelf tot ik zeker weet dat ze zijn goedgekeurd door de Raad van Beheer. Maar wat ik wel alvast kan vertellen is dat we hebben besloten de overleden reu toch ook een naam te geven, ondanks dat deze niet officieel geregistreerd zal worden ergens. Hij maakte immers ook deel uit van dit nest wat ondanks dat er nu nog een trio over is ooit bestond uit een viertal.
Een volgend dagboek zal verschijnen als de pups 1 week oud zijn, maar in de tussentijd zal ik recente kiekjes blijven toevoegen aan het puppyalbum (waar overigens ook nog meer foto's van de bevalling en eerste dagen van de pups nu al in staan) en updates plaatsen op Facebook, Instagram en YouTube. Het is nog niet bekend of/welke pup(s) er beschikbaar zijn maar mensen die interesse hebben in een van de pupjes kunnen altijd even contact met ons opnemen via het contactformulier. Bij deze sluit ik dit eerste puppydagboek (in bijna 6jr!) af met een tot ziens en likjes van alle hondjes hier!

Geboorte - Week 1 - Week 2 - Week 3 - Week 4 - Week 5 - Week 6 - Week 7 - Week 8 -
Week 9 - Week 10 (RIP Miffy)